Een aantal jaar geleden raakte ik in gesprek met een beeldhouwer…
ik sprak m’n verwondering uit over het concept van beeldhouwen in steen:
Je haalt iets weg om iets te maken… dat is zo mooi!
Omgekeerd opbouwen! En wat weg is, is weg, definitief!
Ik had nog nooit “iets” gedaan en werd uitgenodigd te komen ervaren hoe het is, dat weghalen om iets op te bouwen.
Wie of wat inspireert jou in je werk? Kijk om je heen… mensen, herinneringen, begrippen… er is altijd wel iets dat uitnodigt om te verbeelden. Natuurlijk zijn er beeldhouwers die mij inspireren, Eppe de Haan… de bedachtzaamheid waarmee zijn beelden zijn afgewerkt… Benoît Luyckx, die met een zaag een mens maakt uit een brok steen… Zij weten een abstractie te bereiken die ruimte laat voor interpretatie en gelijktijdig bescheiden is, niet opdringt.
Welk werk heeft een speciale betekenis voor je en waarom? Van mijn eigen werk… tja… ik heb vorig jaar een beeld gemaakt waar ik geen naam aan kan geven, maar het geeft weer hoe ik met hulp van familie en geliefden door een nare periode ben gekomen.
Hoe zou je je kunst omschrijven? Werk in marmer… abstract, alsof je met je ogen halfgesloten, zonder bril, naar een onderwerp kijkt. Het is verbeelding van wat ik eens heb gezien en gevoeld. Uitnodigend om aan te raken.
Wat betekent kunst voor jou? Da’ s wel een heel dikke vraag zeg…
Nou, vooruit… kunst is mijn parallelle leven. Wat je daar mee doet is jouw zaak…
